بسمالله
نمیدانم چرا عبرت نمیگیرم. یاد ایات قرآن میافتم. آنجا که خداوند پیشبینی میکند در قیامت، اکثریتی نادم و پشیمانند و تمنای عمری دوباره دارند، اما خدا ادامه میدهد آنها اگر برگردند باز اصلاح نمیپذیرند.
حکایت امثال من است. چندباری سرم به سنگ خورده از اینکه فیلمهای مشهوری را دیدهام که قدر یک ارزن، ارزش دیدن نداشتند. اظهار ندامت و افسوس کردم از عمری که رفت، وقتی که تلف شد و...
باز دیدم.
البته برای خودم توجیه هم میکنم که میخواستم بدانم بازیگری که در سینمای انقلاب اسلامی بزرگ شد، سلبریتی شد، بخاطر بازی در کدام فیلم، توانست وطنفروشی کند آن هم در یک جشنواره خارجی!
آنقدر فیلم سخیفی است که حتی ارزش نقد نوشتن را هم ندارد. خیلی سخیف... درست مثل نامش، الحق که نامگذاری شایستهای است بر روی فیلمی که نام تنها حیوانی است که خدا گفته از او هیچ منفعتی به دست نیاورید: خوک
پ.ن: نمیفهمم، درک نمیکنم، هضم نمیشود چرا در جمهوری اسلامی باید به چنین حشویاتی مجوزساخت داده شود. یاد جمله سیدشهیدان اهلقلم میافتم. در جمهوری اسلامی همه آزادند جز حزباللهیها